مفاهیم اساسی و اهداف حسابداری مالی

مفاهیم اساسی و اهداف حسابداری مالی

حسابداری مالی مربوط به خلاصه، تجزیه و تحلیل و گزارش معاملات مالی مربوط به یک کسب و کار است. که این شامل تهیه صورتهای مالی موجود برای مصرف عمومی می شود. سهامداران، تامین کنندگان، بانک ها، کارکنان، سازمان های دولتی، صاحبان کسب و کار و سایر سهامداران نمونه هایی از افرادی هستند که علاقه مند به دریافت چنین اطلاعاتی برای تصمیم گیری هستند.

حسابداری مالی با استفاده از مجموعه ای از اصول حسابداری تاسیس شده است. انتخاب اصول حسابداری برای استفاده در طول دوره حسابداری مالی بستگی به الزامات قانونی و گزارش دهی کسب و کار دارد. برای شرکت های دولتی ایالات متحده، شرکت ها باید حسابداری مالی را طبق اصول حسابداری پذیرفته شده عمومی (GAAP) انجام دهند. شرکت های دولتی بین المللی نیز اغلب گزارش های مالی را مطابق با استانداردهای گزارشگری مالی بین المللی گزارش می دهند. استقرار این اصول حسابداری، ارائه اطلاعات سازگار به سرمایه گذاران، طلبکاران، تنظیم کننده ها و مقامات مالیاتی است.

روش تعهدی در مقابل روش نقدی

حسابداری مالی ممکن است با استفاده از روش تعهدی، روش نقدی یا ترکیبی از دو مورد انجام شود. حسابداری تعهدی شامل معاملات ضبط شده در هنگام انجام معاملات و درآمد قابل تشخیص است. حسابداری نقدی مستلزم انجام معاملات ضبط شده تنها با مبادله نقدی است. درآمد فقط پس از دریافت پرداخت ثبت می شود و هزینه ها تنها پس از پرداخت تعهد ثبت می شود.

گزارش حسابداری مالی

گزارشات مالی از طریق استفاده از صورتهای مالی صورت می گیرد. اظهارات مالی شامل پنج طبقه بندی اصلی اطلاعات مالی می باشد: درآمد، هزینه ها، دارایی ها، بدهی ها و حقوق صاحبان سهام. درآمدها و هزینه ها در گزارش سود و زیان گزارش شده است. حسابداری مالی در نتیجه تعیین درآمد خالص در انتهای صورت حساب درآمد حاصل می شود. دارایی ها، بدهی ها و حساب های صحیح در گزارش ترازنامه گزارش شده است. ترازنامه از حسابداری مالی برای گزارش مالکیت مزایای اقتصادی آینده شرکت استفاده می کند.

تفاوت اصلی بین حسابداری مالی و مدیریتی این است که حسابداری مالی با هدف ارائه اطلاعات به احزاب خارج از سازمان، در حالی که اطلاعات حسابداری مدیریتی به منظور کمک به مدیران در سازمان تصمیم گیری می شود. تهیه صورت حساب های مالی با استفاده از اصول حسابداری بیشتر مربوط به سازمان های نظارتی و موسسات مالی است. از آنجایی که قوانین حسابداری متعددی وجود دارد که به مدیریت عملیات تجاری ترجمه نمی شود، قوانین و روش های مختلف حسابداری از طریق مدیریت داخلی برای تجزیه و تحلیل کسب و کار داخلی استفاده می شود.

حسابداری مالی تحت استانداردهای حسابداری محلی و بین المللی است. اصول کلی پذیرفته شده حسابداری (GAAP) چارچوب استاندارد دستورالعمل های حسابداری مالی است که در هر حوزه ای مورد استفاده قرار می گیرد. این شامل استانداردها، کنوانسیون ها و قوانین است، که حسابداران در ضبط و خلاصه و در تهیه صورتهای مالی پیگیری می کنند.

از سوی دیگر، استانداردهای بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) مجموعه ای از استانداردهای حسابداری پرشور است که نشان می دهد چگونه انواع مختلف معاملات و سایر رویدادها باید در گزارش های مالی گزارش شود. IFRS توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) صادر شده است.  با تداوم IFRS در صحنه بین المللی، تداوم در گزارشگری مالی بین سازمان های جهانی بیشتر شده است.

در حالی که حسابداری مالی برای تهیه اطلاعات حسابداری برای افرادی که در خارج از سازمان هستند و یا در اجرای روزمره شرکت دخیل نیست استفاده می شود، حسابداری مدیریت اطلاعات مالی را برای کمک به مدیران تصمیم گیری برای مدیریت کسب و کار فراهم می کند.

مفاهیم اساسی حسابداری،  پیش فرض اندازه گیری پایدار یکی از اصول اساسی حسابداری "اصل واحد اندازه گیری: واحد اندازه گیری در حسابداری باید واحد پول پایه مربوط به ارز اصلی باشد.

این اصل همچنین فرض می کند که واحد اندازه گیری پایدار است؛ یعنی تغییرات در قدرت خرید عمومی به اندازه کافی مهم نیست که نیاز به تعدیل در صورتهای مالی را داشته باشد.

" حسابداری هزینه های تاریخی، یعنی تعمیر و نگهداری سرمایه در واحد های پولی اسمی، بر اساس فرض واحد اندازه گیری واحد است که حسابداران به سادگی فرض می کنند که پول، واحد پولی اندازه گیری، کاملا با ارزش واقعی به منظور اندازه گیری

(1) آیتم های پولی که روزانه شاخص تورم را براساس شاخص روزانه CPI نشان نمی دهند و (2) مقادیر غیرقانونی ارزش واقعی ثابت، روزانه به صورت روزانه در شاخص تورم و تورم کم و زیاد به روز نمی شوند.

واحد های قدرت خرید پایدار پایه پولی واحد در هنگام تورم تورم مورد استفاده قرار نمی گیرد. IFRS مستلزم اشخاص برای پیاده سازی سرمایه در واحدهای قدرت خرید پایدار از نظر گزارشگری مالی IAS 29 در اقتصادهای دارای پیش درآمد است.

حسابداران مالی گزارش های مالی را براساس استانداردهای حسابداری در یک حوزه خاص ارائه می دهند. این استانداردها ممکن است اساسا حسابداری پذیرفته شده حسابداری در یک کشور مربوطه باشد که معمولا توسط یک تنظیم کننده ملی یا استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) که توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) صادر می شود، صادر می شود.

حسابداری مالی اهداف زیر را انجام می دهد: تولید اظهارات مالی عمومی هدف تولید اطلاعاتی که توسط مدیریت یک نهاد تجاری برای تصمیم گیری، برنامه ریزی و ارزیابی عملکرد تولید صورتهای مالی برای دیدار با الزامات قانونی مورد استفاده قرار می گیرد.

اهداف حسابداری مالی و گزارش گیری مالی اغلب به عنوان مترادف استفاده می شود.

حسابداران مالی گزارش های مالی را براساس استانداردهای حسابداری در یک حوزه خاص ارائه می دهند. این استانداردها ممکن است اساسا حسابداری پذیرفته شده حسابداری در یک کشور مربوطه باشد که معمولا توسط یک تنظیم کننده ملی یا استاندارد بین المللی گزارشگری مالی (IFRS) که توسط هیئت استانداردهای حسابداری بین المللی (IASB) صادر می شود.

1. طبق استانداردهای بین المللی مالی، هدف از گزارش گیری مالی عبارت است از: 

برای ارائه اطلاعات مالی در مورد نهادهای گزارش دهنده که برای سرمایه گذاران موجود و بالقوه، وام دهندگان و سایر طلبکاران در تصمیم گیری در مورد ارائه منابع به سازمان مفید است.

2. با توجه به انجمن حسابداری اروپا:

نگهداری سرمایه یک هدف رقابتی گزارش گیری مالی است.

حسابدار ممکن است گزارش های اضافی برای اهداف خاص مانند تعیین سود در فروش یک محصول یا درآمد حاصل از یک منطقه فروش خاص ایجاد کند. این معمولا به عنوان گزارش های مدیریتی در نظر گرفته می شود، نه گزارش های مالی صادر شده به بیگانگان.

بنابراین، هدف از مراکز حسابداری در جمع آوری و پس از گزارش از اطلاعات مالی.

تهیه بیانیه عملکرد (بیانیه سود و زیان) و بیانیه موقعیت (ترازنامه)

هدف از حسابداری مالی:

هدف از حسابداری جمع آوری و گزارش اطلاعات مالی در مورد عملکرد، وضعیت مالی و جریان نقدی یک کسب و کار است. سپس این اطلاعات برای دستیابی به تصمیمات در مورد نحوه مدیریت کسب و کار یا سرمایه گذاری در آن و یا قرض دادن پول به آن استفاده می شود. این اطلاعات در سوابق حسابداری با معاملات حسابداری انباشته شده است، که از طریق چنین معاملات تجاری استاندارد شده به صورت صورتحساب مشتری یا فاکتورهای تامین کننده ثبت می شود یا از طریق تراکنش های تخصصی تر که به عنوان entries journal شناخته می شوند ثبت می شود.

اهداف حسابداری

برای ارائه اطلاعات در مورد فعالیت های تجاری به صاحبان، سهامداران و یا سرمایه گذاران و طلبکاران آنها را تسهیل به تصمیم گیری در مورد سرمایه گذاری و وام دادن می کنیم.

طبقه بندی های مختلف حسابداری به طور مؤثر مدیریت منابع مادی موجود می باشد.

حسابداری مالی تهیه صورتهای مالی است که می تواند توسط عمومی و ذینفعان مربوطه با استفاده از حسابداری هزینه تاریخی (HCA) یا حسابداری قدرت خرید پایدار (CPPA) مورد استفاده قرار گیرد. هنگام تهیه صورتهای مالی، آنها باید به موارد زیر عمل کنند:

ارتباط: تصمیمات حسابداری مالی خاص است. اطلاعات حسابداری باید بر تصمیمات تاثیر بگذارد. مگر اینکه این مشخصه وجود داشته باشد، هیچ اشکالی در مشخصه های اظهارات مالی وجود ندارد.

اهمیت: اطلاعات مهم است، اگر درست یا نادرست بودن اطلاعات می تواند بر تصمیم های اقتصادی کاربران بر اساس صورتهای مالی تاثیر بگذارد.

قابلیت اطمینان: حسابداری باید از خطا یا تعصب قابل ملاحظه ای برخوردار باشد. اغلب اطلاعات بسیار مرتبط با آن بسیار قابل اعتماد نیستند و بالعکس.

قابل درک بودن: گزارش حسابداری باید به وضوح بیان شود و باید توسط کسانی که اطلاعات مربوطه را درک می کنند، باید درک شود.

مقایسه پذیری: گزارش های مالی از دوره های مختلف باید با یکدیگر مقایسه شود تا نتیجه های معنی داری در مورد روندهای عملکرد مالی و وضعیت مالی شرکت در طول زمان حاصل شود. با استفاده از همان سیاست های حسابداری در طول زمان می توان با مقایسه مقایسه کرد.