موجودی انبار

انبارداری چیست؟

انبارداری اصطلاحی برای کالاهای موجود برای فروش و مواد خام مورد استفاده برای تولید کالاهای موجود برای فروش است که در داخل انبار نگهداری می شوند. موجودی انبار نشان دهنده یکی از مهمترین دارایی های یک کسب و کار است زیرا گردش مالی موجودی یکی از منابع اصلی تولید درآمد و درآمد پس از آن برای سهامداران شرکت است.

انبارداری مجموعه ای از کالاهای به پایان رسیده و یا کالاهای مورد استفاده در تولید متعلق به یک شرکت است. موجودی به عنوان دارایی فعلی در ترازنامه شرکت طبقه بندی می شود و به عنوان یک بافر بین تولید و اجرای سفارش عمل می کند. هنگامی که کالای موجودی فروخته می شود، در صورت حساب درآمد (COGS) هزینه حمل آن به عهده هزینه کالاهای فروخته می شود.

مدیریت موجودی انبار

وقتی ما به مدیریت موجودی انبار اشاره می کنیم، به معنی تئوری ها، فرآیندها و مدیریت مربوط به کنترل موجودی است. عملکرد اساسی مدیریت انبار این است که مطمئن شوید که مقدار مناسب موجودی را در هر لحظه و با هزینه مناسب در دست دارید.

چرا این مهم است؟ از آنجا که شما باید موجودی کافی برای برآوردن مشتریان و پاسخگویی به تقاضای بازار برای فروش را داشته باشید. مدیریت موجودی خوب برای یک خط مشی کسب و کار حیاتی است. به عنوان مثال هزینه برای ذخیره موجودی هزینه می کند، بنابراین انباردار سعی می کند حداقل مقدار فضای مورد نیاز برای ذخیره حداکثر مقدار موجودی را تعیین کند.

معیارهای زیادی برای تعیین اینکه آیا کسب و کار در حال انجام  مدیریت خوب در موجودی است، وجود دارد. یکی از این معیارها، بازدهی موجودی است. به طور کلی، این نسبت بالاتر است.

انواع موجودی

موجودی به طور کلی به عنوان مواد خام، کار در حال پیشرفت و کالاهای به پایان رسیده است. مواد اولیه مورد استفاده برای تولید خوب هستند. نمونه هایی از مواد خام عبارتند از آلومینیوم و فولاد برای ساخت اتومبیل، آرد برای نانوایی تولید نان و نفت خام در پالایشگاه ها.

موجودی کار در حال پیشرفت، کالاهای نیمه آماده به انتظار تکمیل و فروش مجدد است؛ موجودی کار در حال انجام است در غیر این صورت به عنوان موجودی در طبقه تولید شناخته شده است. به عنوان مثال، یک هواپیمای نیمه مونتاژ یا یک قایق بادبانی نیمه تکمیل شده می تواند کار کند.

کالاهای آماده شده محصولاتی هستند که تولید را تکمیل کرده و آماده فروش هستند. معمولا خرده فروشان به این موجودی به عنوان "کالا" اشاره می کنند. نمونه های معمولی از محصولات شامل الکترونیک، لباس، و اتومبیل هایی هستند که توسط خرده فروشان برگزار می شود.

موجودی انبار

بسیاری از تولیدکنندگان با خرده فروشان شریک می شوند تا موجودی خود را به فروش برسانند. موجودی انبارها موجودی متعلق به تامین کننده یا تولید کننده است، که توسط مشتری نگهداری می شود. مشتری پس از فروپاشی مجدد یا زمانی که آن را مصرف می کند، موجودی را خریداری می کند (به عنوان مثال برای تولید محصولات خود). مزیت عرضه کننده این است که محصولات آنها توسط مشتری ارتقا یافته و به راحتی برای کاربران نهایی قابل دسترسی است. مزیت مشتری این است که آنها سرمایه را صرف سرمایه گذاری نمی کنند تا زمانی که سودآوری به آنها ثابت شود، به این معنی که آنها تنها زمانی که کاربر نهایی آن را از آنها خریداری می کند یا تا زمانی که موجودی را برای عملیات خود مصرف می کنند، خریداری می کنند.

موجودی ارزشیابی

موجودی را می توان به سه روش ارزیابی کرد. روش اول FIFO، اولین (FIFO) می گوید که هزینه کالاهای فروخته شده براساس هزینه اولیه مواد خریداری شده است، در حالی که هزینه حمل و نقل موجودی باقی مانده بر اساس هزینه آخرین کالاهای خریداری شده است. روش گذشته آخر (اولویت) (LIFO) بیان می کند که هزینه کالاهای فروخته شده با استفاده از هزینه آخرین مواد خریداری شده ارزشمند است، در حالی که ارزش موجودی باقی مانده بر اساس اولین مواد خریداری شده است. روش میانگین وزنی به ارزش گذاری هر دو موجودی و هزینه کالاهای فروخته شده بر اساس هزینه متوسط ​​کالاهای خرید شده در طول دوره نیاز دارد.

اهمیت مدیریت موجودی انبار

داشتن یک مقدار بالایی از موجودی برای یک مدت طولانی معمولا برای کسب و کار به دلیل هزینه های ذخیره سازی، هزینه های خرابی های احتمالی و تهدید از بین رفتن آن، سودمند نیست. با این حال داشتن موجودی بیش از حد کم نیز معایبی دارد؛ برای مثال، کسب و کار در معرض خطر فرسایش سهم بازار و از دست دادن سود از فروش بالقوه است. پیش بینی ها و استراتژی های مدیریت موجودی، مانند یک سیستم موجودی فقط در زمان (JIT)، می توانند به کمینه سازی هزینه های موجودی تنها در صورت نیاز، چون کالاها ایجاد یا دریافت می شوند.