مشتقات اعتباری چیست؟

مشتقات اعتباری شامل قراردادهای دو جانبه است که به صورت خصوصی در اختیار کاربران قرار می گیرد و به کاربران اجازه می دهد تا با ریسک اعتباری خود مواجه شوند. مشتقات اعتباری دارایی های مالی مانند قراردادهای مستقیم، مبادله و گزینه هایی هستند که قیمت آن تحت تاثیر ریسک اعتباری عوامل اقتصادی مانند سرمایه گذاران خصوصی یا دولت ها قرار دارد.

یک ابزار مالی که ارزش آن بر اساس عملکرد دارایی های اساسی مانند سهام، اوراق قرضه، نرخ ارز، املاک و مستغلات است. دسته های اصلی مشتقات عبارتند از: آینده، گزینه ها و مبادلات.

مشتقات ابزار مالی هستند که از ارزش یک دارایی اساسی (مانند طلا، گندم یا سایر کالاها) یا سایر ابزارهای مالی شامل اوراق قرضه یا معیارهای بازار مانند نرخ بهره تعیین می شوند.

مثال

ارزش مشتق شده در یک قرارداد مشتق که می تواند در مبادله، قراردادهای معامله شده در بورس اوراق بهادار، در بازار غیر بانکی تعریف شود، تعیین می شود.

افرادی که در مبادلات معامله می کنند، مانند معاملات آتی نرخ بهره، به معامله گران اجازه می دهد که در جهت آینده نرخ بهره_ بهره مند شوند، و کسانی که به طور خصوصی بین دو طرف مذاکره می کنند، به عنوان مشتقات بدون قرارداد (OTC) شناخته می شوند.

ریسک اعتباری مشتقات مربوط به یک نهاد اساسی از یک طرف بدون انتقال نهاد واقعی است. به عنوان مثال، بانک مربوط به این که یکی از مشتریانش ممکن است قادر به بازپرداخت وام باشد، می تواند خود را در مقابل زیان محافظت کند، با انتقال ریسک اعتباری به طرف دیگر، در حالی که وام را در حساب کتاب های خود نگه می دارد.

انواع مختلفی از ابزارهای مالی در بازار وجود دارد. مشتقات ناشی از سایر ابزارهای مالی است و به همین ترتیب ارزش اساسی به طور مستقیم به دارایی دیگری مانند سهام تعلق می گیرد. دو نوع اصلی از مشتقات وجود دارد: قرار می دهد و تماس می گیرد. قرار دادن حق است، اما نه تعهد، به فروش سهام در یک قیمت از پیش تعیین شده به عنوان اعتصاب قیمت در نظر می گیرند. یک تماس برای خرید سهام در یک قیمت اعتباری از پیش تعیین شده است.

مثال مشتقات اعتباری

انواع مختلفی از مشتقات اعتباری از جمله: مبادلات پیش بینی اعتباری (CDS)، وام های بدهی ملکی (CDO)، مبادلات کل بازگشتی، گزینه های مبادله اعتباری و پیش بینی اعتبار وجود دارد. در عوض برای هزینه پیش پرداخت، به عنوان یک حق بیمه ارجاع می شود، بانک ها و سایر وام دهندگان می توانند خطر کلی پیش فرض را از یک مجموعه وام از بین ببرند. به عنوان مثال، فرض کنید شرکت A یک قرض 100،000 دلاری از یک بانک را برای یک دوره 10 ساله بپردازد. شرکت A سابقه اعتباری بدی دارد و باید یک مؤسسه اعتباری را به عنوان شرایط وام خریداری کند. مشتقات اعتباری به بانک اجازه می دهد تا "قرار دادن" یا انتقال به طور پیش فرض به یک شخص ثالث را انجام دهند. به عبارت دیگر، در عوض برای هزینه سالیانه در طول عمر وام، شخص ثالث، درصورت پیش فرض، هرگونه وام و یا وام باقی مانده را پرداخت می کند. اگر شرکت A به طور پیش فرض نباشد، شخص ثالث می تواند هزینه را حفظ کند. در ضمن، شرکت A وام را دریافت می کند، بانک در صورت پیش فرض شرکت A تحت پوشش قرار می گیرد و شخص ثالث هزینه سالانه را به دست می آورد.

ارزش اعتبار مشتق شده بستگی به کیفیت اعتباری وام گیرنده و کیفیت اعتبار شخص ثالث دارد که به عنوان معامله گر نامیده می شود. با این حال، کیفیت اعتباری طرف قرارداد مهم تر از وام گیرنده است. در صورتی که طرف قرارداد به طور پیش فرض می رود یا می تواند قرارداد مشتقات را تحمل کند، وام دهنده پرداختی دریافت نمی کند و پرداخت های حق بیمه به پایان می رسد.