شاخص قیمت مصرف کننده CPI
شاخص قیمت مصرف کننده CPI یک معیار است که میانگین وزنی قیمت سبد کالاهای مصرفی و خدمات مانند حمل و نقل، غذا و مراقبتهای پزشکی را بررسی میکند.و با درنظر گرفتن تغییرات قیمت برای هر مورد که در سبد کالاهایی که از پیش تعیین شده است محاسبه میشود. ازتغییرات شاخص مصرفکننده برای ارزیابی تغییرات قیمت مرتبط با هزینه زندگی استفاده میشود. شاخص تورم مصرفکننده اغلب یکی از آمارهای مورد استفاده برای شناسایی دورههای تورم و یا کسری بودجه است
اداره آمار کارگری آمریکا "CPI" را به صورت ماهانه گزارش میکند و آن را تا سال 1913 محاسبه کرده است. این در حالی است که تغییر قیمت در محصولات خرده فروشی و سایر اقلام پرداخت شده توسط مصرف کنندگان را اندازه گیری میکند و شامل مواردی مانند پس انداز و سرمایه گذاری نیست ، و اغلب میتواند هزینه بازدید کنندگان از کشور دیگری را منع کند.
چگونگی استفاده از CPI
CPI به طور گستردهای به عنوان یک شاخص اقتصادی استفاده میشود. درواقع شاخصی است که به طور گسترده ای مورد استفاده قرار میگیرد و به واسطه پروکسی، کارآیی سیاست اقتصادی دولت است. شاخص تورم مصرف کننده؛ دولت و شرکتها و شهروندان را به ایده هایی درباره تغییرات قیمت در اقتصاد سوق می دهد و می تواند به عنوان راهنمایی برای تصمیم گیری آگاهانه در مورد اقتصاد عمل کند.
شاخص تورم مصرف کننده و اجزای تشکیل دهنده آن همچنین میتوانند بعنوان پیش بینی کننده دیگر عوامل اقتصادی، از جمله فروش خرده فروشی، درآمد ساعتی، هفتگی و ارزش دلار مصرف کننده برای یافتن قدرت خرید خود استفاده کنند. در این حالت، قدرت خرید دلار کاهش مییابد و قیمتها افزایش مییابد.
این شاخص همچنین میتواند برای تنظیم میزان واجد شرایط بودن افراد برای انواع خاصی از کمکهای دولتی از جمله تامین اجتماعی استفاده شود و به طور خودکار تنظیم هزینه دستمزد را برای کارگران خانگی فراهم میکند. با توجه به BLS، تنظیمات هزینه زندگی بیش از 50 میلیون نفر در مورد تامین اجتماعی، و همچنین بازنشستگان خدمات نظامی، با CPI مرتبط هستند.
چه کسی توسط CPI تحت پوشش قرار می گیرد؟
آمار CPI شامل متخصصان، افراد بیکار، فقیر، بازنشسته در کشور میشود. افرادی که در این گزارش نیستند، جمعیت روستایی، خانوادههای مزرعه دار، نیروهای مسلح، افرادی که در زندان هستند و همچنین افرادی که در بیمارستانهای روانی بستری هستند میباشند.
CPI هزینههای یک سبد کالا و خدمات را در سراسر کشور به صورت ماهانه نشان میدهد. این کالاها و خدمات به هشت گروه اصلی تقسیم میشوند:
- غذا و نوشیدنی
- مسکن
- پوشاک
- حمل و نقل
- مراقبت پزشکی
- تعطیلات
- آموزش و ارتباطات
- سایر کالاها و خدمات
BLS شامل مالیاتهای فروش و مالیات غیر مستقیم در CPI است (یا کسانی که به طور مستقیم با قیمت کالاهای مصرفی و خدمات مرتبط هستند) اما دیگران را که از قبیل درآمد و مالیاتهای اجتماعی تأمین نمیشود مرتبط میکنند. همچنین سرمایه گذاری (سهام، اوراق قرضه، و غیره)، بیمه عمر، املاک و مستغلات و موارد دیگر که مربوط به مصرف روزمره مصرف کنندگان نیستند را شامل نمیشود.
محاسبه CPI
BLS با ثبت نام یا بازدید از فروشگاههای خرده فروشی، موسسات خدماتی (مانند ارائه دهندگان کابل، شرکتهای هواپیمایی، آژانسهای کرایهای خودرو و کامیون)، واحدهای اجاره و دفاتر پزشک در هر ماه حدود 80،000 مورد را ثبت میکند تا بهترین چشم انداز برای CPI را داشته باشند.
فرمول مورد استفاده برای محاسبه شاخص قیمت مصرف کننده برای یک مورد به شرح زیر است:
هزینه سبد بازار در سال جاری
CPI = _____________________________ X 100
هزینه سبد بازار در سال پایه
انواع CPI
دو نوع CPI هر بار گزارش میشود. CPI-W شاخص قیمت مصرف کننده که دستمزد کارگران شهری و روحانیت را اندازه گیری میکند. بین سالهای 1913 و 1977، BLS متمرکز بر اندازهگیری این نوع CPI است. این بر مبنای خانوادههایی بود که درآمد آنها بیش از نیمی از دستمزد شغل های چون روحانیت بود و حداقل یک نفر از آنها در طول دورهی 12 ماهه ی گذشته حداقل 37 هفته مشغول به کار بود. CPI-W به طور عمده نشان دهنده تغییرات در هزینه های مزایای پرداخت شده به کسانی که در تامین اجتماعی هستند می باشد. این اندازه گیری CPI حداقل 28 درصد از جمعیت کشور را نشان می دهد.
The Consumer Price Index (CPI) is a measure that examines the weighted average of prices of a basket of consumer goods and services, such as transportation, food and medical care. It is calculated by taking price changes for each item in the predetermined basket of goods and averaging them. Changes in the CPI are used to assess price changes associated with the cost of living; the CPI is one of the most frequently used statistics for identifying periods of inflation or deflation.
